مجله نوآور - 166 - مرداد و شهریور 97 Noavar magazine - 166_34_241_10_246

سخن سردبیر

شیوا شبیری

ممنوعیت بکارگیری بازنشستگان در دستگاه های اجرایی کشور

طبق قانون، قرار است افرادی که به سن بازنشستگی می رسند، جای خود را به جوانان واگذار کنند؛ این امر «قانون طبیعت» یا «جبر زمان» است؛ چنانچه شاغلان امروز «به جای» بازنشستگان «دیروز» نشسته اند. این جابه جایی، شرایط و الزامات خاص خود را دارد که اگر به خوبی تحقق یابد نتایج مطلوب عاید می شود.
در بسیاری از ادارات، شهرداری ها، بیمارستانها و مراکز انتظامی... مشاهده می کنیم که افرادی با سن بالای 50 سال مشغول کار بوده و یا در مؤسسات خصوصی و شرکت ها، می بینیم اشخاص مسن در حال انجام امور هستند. چرا اینگونه است؟! یا تخصص دارند، یا دلبستگی، اگر متخصصند می باید جوانان با تخصص جای آنها را بگیرند. اگر دلبسته شغل خود هستند که آن هم نوعی خودخواهی است. به نظر می رسد اشتغال مدیران، شهرداران، حتی وزرا و... بیشتر از نوع «دلبستگی» باشد وگرنه ایشان از لحاظ مادی مشکلی ندارند. در این خصوص شاعر می گوید:

ریشه نخل کهنسال از «جوان» افزونتر است
بیشتر دلبستگی باشد به دنیا، «پیر» را

* در بسیاری از ادارات و بانک ها. افرادی که به سن بازنشستگی می رسند، فرزندان خود را به جای خود می گذارند؛ این اقدام برای قدردانی از والدین خوب است به شرط آنکه فرزندان، شایستگی انجام کارها را داشته باشند (البته در اینجا حق جوانان دیگر که منتظر کار هستند ضایع می شود).
* چون هدف قانون گذار، جوانگرایی و ایجاد اشتغال برای آحاد مردم جامعه است، ملاحظه می شود که ...